Niniejsza książka stanowi owoc żmudnej i pokornej pracy mającej na celu wykazanie, co urząd nauczycielski Kościoła nauczał i zdefiniował odnośnie konieczności Kościoła do osiągnięcia zbawienia oraz że ta doktryna obecna jest w źródłach Objawienia - to jest w Piśmie Świętym oraz Tradycji Apostolskiej - w tym samym znaczeniu, jakie przypisuje mu Magisterium.
Autor tej pracy jest szczerze przekonany, że publikacja jej usprawiedliwiona jest z trzech powodów:
1. Książka niniejsza przytacza — i to obszernie — wypowiedzi i definicje Stolicy Apostolskiej oraz soborów powszechnych na temat konieczności Kościoła do osiągnięcia zbawienia. Analizuje te deklaracje i przedstawia w sposób wyraźny doktryny w nich zawarte oraz wynikające z nich wnioski. Analizuje też sam dogmat — tak jak został on wyrażony i wyjaśniony przez Magisterium Kościoła
2. Podczas pontyfikatu papieża Piusa XII o znaczeniu dogmatu, wedle którego poza Kościołem katolickim nie ma zbawienia, mówiły trzy autorytatywne dokumenty ogłoszone przez Stolicę Apostolską. Dwoma z nich są encykliki: "Mystici Corporis Christi" z 29 czerwca 1943 roku oraz "Humani generis" z 12 sierpnia 1950 roku. Trzecim jest list Świętego Oficjum "Suprema haec sacra" skierowany 8 sierpnia 1949 roku z polecenia Ojca Święte- go do Najczcigodniejszego Arcybiskupa Bostonu.
3. W encyklice "Humani generis" obecny Ojciec Święty surowo zganił niektórych współczesnych autorów katolickich, ponieważ — jak pisał — „Inni sprowadzają do czczej formuły konieczność przynależenia do prawdziwego Kościoła, aby można zbawienie osiągnąć”. Wyjątkowość tej części doktryny katolickiej wynika z faktu, iż niewłaściwe jej przedstawianie lub interpretacja grożą właśnie sprowadzaniem jej do czczej formuły.